υπερθέτης

ὁ, Α

(κατά το Μέγα Ετυμολογικόν) «ὁ ὑπεράνω θέτων».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερτίθημι. Η λ. απαντά μόνο στο Μέγα Ετυμολογικόν, στην ετυμολόγηση τού επιθ. ὑπερθετικός].